kettinglijn

Kettinglijn, letterlijk “chain line” in Dutch, is een term die vooral in de fietsindustrie wordt gebruikt om de uitlijning van de fietsketting aan te geven tussen de crankstel en het achterwiel. De kettinglijn wordt bepaald door de positie van het crankstel, de grootte van de kettingblad(en), de breedte van de naaf en de geometrie van het frame. Een goede kettinglijn zorgt voor efficiënt krachtoverdracht, voorkomt wrijving met vorken, kettingbladen of achtertandwielen en vermindert slijtage aan ketting en tandwielen. Een verkeerde kettinglijn kan leiden tot mis-shifts, ketting van de tandwielen of verhoogde slijtage.

Metingen en normen: fabrikanten noemen bij veel onderdelen een specifieke kettinglijnwaarde in millimeters, afgestemd op het ontwerp van de drivetrain. Wegfietsen, mountainbikes en trackfietsen gebruiken verschillende standaardkettinglijnen. Trackfietsen neigen naar een meer symmetrische, smalle kettinglijn, terwijl wegfietsen vaak een kettinglijn hebben rond enkele tientallen millimeters (veelal in de buurt van 43–46 mm bij moderne dubbel- en triple-cranksets). Bij one-by-sets is de kettinglijn vaak bedoeld om zowel binnendraaiende als buitendraaiende posities acceptabel te houden. De kettinglijn kan worden aangepast door crankpositie, spacers of kettingbladposities.

Praktisch gebruik: bij vervanging van cranksets, kettingen of derailleurs moet rekening gehouden worden met de bestaande kettinglijn voor behoud van optimale werking. Aanpassingen kunnen bestaan uit het veranderen van spacers bij de crank of naaf, of het wijzigen van de positie van de voor- of achterderailleur. In vintage of retrofit-toepassingen is het juist instellen van de kettinglijn essentieel voor veilig en efficiënt gebruik.

Zie ook: ketting, aandrijving, voorband derailleur, achterderailleur, bottom bracket.

---