kernvormen

Kernvormen is een term die in het Nederlands wordt gebruikt om te verwijzen naar de fundamentele vorm of geometrie van een kern of centraal object in diverse vakgebieden. De exacte betekenis varieert per discipline, maar het kernidee is steeds het identificeren van de meest basale, representatieve vorm waaruit andere varianten kunnen worden afgeleid.

In de kernfysica en -chemie beschrijven kernvormen de geometrie van atoomkernen. Veel kernen zijn niet sferisch; ze kunnen bolvormig lijken maar ook langgerekt (prolate) of afgeplat (oblate) zijn, of complexer vormgegeven raken in drie assen (triaxiaal). De vorm beïnvloedt energie-niveaus, rotatiepatronen en fissiatiekansen. De determinatie van kernvormen gebeurt door experimenten zoals elastische en inelastische scattering en gamma-spectroscopie, en wordt ondersteund door theoretische modellen zoals het vloeistofdruppelmodel en zelf-consistente veldmodellen.

In taalkunde en taalverwerking kan kernvorm verwijzen naar de canonieke of basisvorm van een woord, bijvoorbeeld de lemma of stam, waaruit inflectie of afleiding kan worden afgeleid.

In de wiskunde en informatica wordt soms gesproken over kernvormen in de context van kernelmethoden. De kernvorm van een kernel geeft de expliciete vorm van de kernelfunctie (bijv. lineair, polynoom of Gaussiaans) en bepaalt hoe data in hogere dimensies worden gemanipuleerd.

Wanneer de term zonder context wordt gebruikt, is de precieze betekenis afhankelijk van het vakgebied. Het centrale idee blijft echter het beschrijven van een fundamentele, representatieve vorm van een kern of kernconcept.