Home

keien

Keien is de Nederlandse benaming voor middelgrote tot grote, meestal afgeronde stenen. Ze komen voor in verschillende gesteentesoorten zoals kwartsiet, kalksteen en graniet en variëren in samenstelling afhankelijk van de lokale bodem en geologische geschiedenis. Keien ontstaan doordat stenen door water of ijs tegen elkaar en tegen de ondergrond wrijven, waardoor scherpe randen slijten en ze ronder en gladder worden. Dit proces vindt plaats in rivieren, op stranden en in glaciale landschappen.

In rivieren worden keien vaak tussen grind en zand gevonden en kunnen ze aanwijzingen geven over de

Gebruik en betekenis: In menselijk gebruik dienen keien als bouwmateriaal, landschapsstenen en decoratie in tuinen. In

stroomsnelheid
en
de
herkomst
van
het
materiaal.
Glaciale
keien
zijn
stenen
die
door
gletsjers
zijn
opgenomen
en
vervolgens
in
morenen
of
keileem
zijn
achtergebleven
nadat
het
ijs
is
gesmolten.
geologie
en
aardrijkskunde
geven
keien
inzicht
in
het
verleden
van
een
gebied,
inclusief
transportroutes
door
rivieren
of
gletsjers.
De
term
keien
wordt
in
verschillende
regio's
gebruikt;
soms
worden
onderscheidingen
gemaakt
met
grind
(kleinere
stenen)
en
kasseien
(voor
bestrating),
maar
de
exacte
definities
lopen
uiteen
per
context.