kalibratieintervals

Kalibratieintervals zijn de geplande perioden tussen kalibraties van meetinstrumenten om de nauwkeurigheid en traceerbaarheid van metingen te waarborgen. Het interval bepaalt hoe vaak een instrument langs kalibratie komt, en moet passen bij de kriticiteit van de meting, de stabiliteit van het instrument en de omgeving.

Bij het vaststellen van een kalibratieinterval spelen factoren een rol zoals de aard van het instrument, de drift- en hysterese-neigingen, de intensiteit van gebruik, omgevingsomstandigheden (temperatuur, vibratie, vocht), de geschiedenis van kalibraties en eventuele uitwijkingen (out-of-tolerance). Ook wettelijke en contractuele vereisten en de betrouwbaarheidseisen van het meetproces tellen mee.

Methoden om intervals te bepalen variëren. Sommige organisaties hanteren vaste intervallen op basis van fabrikantadviezen of ervaring. Anderen passen een risicogebaseerde aanpak toe, waarbij het risico van afwijkingen wordt beoordeeld met statistische analyses, control charts, of retestdata. Periodieke review en herkalibratie na onderhoud, vervanging van onderdelen of software-updates zijn essentieel.

Proces en documentatie: kalibratie-intervallen worden vastgelegd in kalibratieplannen en onderhoudslogs, met referentie naar gerelateerde normen en de gebruikte referentiestandaarden. De resultaten van elke kalibratie en eventuele afwijkingen dienen te worden gedocumenteerd, evenals beslissingen over verandering van interval.

Normatieve context: in veel sectoren beïnvloeden normen als ISO/IEC 17025 en ISO 10012 de aanpak voor kalibratie en intervalbeheer, en vereisten voor traceerbaarheid naar nationale of internationale standaarden. Een geschikt kalibratieinterval vermindert risico’s op onnauwkeurige metingen en beheert kosten en downtime.