inwerkingstelling

Inwerkingstelling is een juridisch-administratieve term in het Nederlands die verwijst naar het in werking zetten van een maatregel, instrument of programma. Het omschrijft het moment waarop een besluit, regelgeving, beleid of ander instrument operationeel en daadwerkelijk bruikbaar wordt, vaak nadat voorbereidende handelingen zijn afgerond en bevoegd gezag handelingen heeft verricht om uitvoering mogelijk te maken.

Het begrip legt de nadruk op de praktische implementatie en activering van een maatregel, in plaats van op de formele rechtsgeldigheid. Daarmee kan inwerkingstelling verband houden met technische, organisatorische of financiële stappen die nodig zijn om een regeling of systeem te laten functioneren. Inwerkingstelling kan gepaard gaan met voorwaarden, nadere regelgeving of een implementatietraject waarin middelen, procedures en verantwoordelijkheden worden vastgesteld.

Het begrip verschilt van inwerkingtreding, een vaak gebruikte term in wetgeving. Inwerkingtreding duidt op het moment waarop een wet of regel juridisch bindend en afdwingbaar wordt. Inwerkingstelling richt zich eerder op de operationele lancering en de daadwerkelijke realisatie van de maatregel in de praktijk.

Toepassingsgebieden zijn onder meer overheidsbeleid, subsidies, openbare procedures, regulerende kaders en technische systemen. Voorbeelden zijn de inwerkingstelling van een subsidieprogramma, de inwerkingstelling van nieuwe operationele normen binnen een ministerie, of de inzet van een overheidsprojekt nadat alle uitvoeringsvoorwaarden zijn vervuld.

Zie ook: inwerkingtreding, implementatie, uitvoering.