invoersignalen

Invoersignalen zijn signalen die vanuit een externe bron op een systeem inwerken en daarmee het gedrag of de toestand van dat systeem bepalen. Ze vormen de informatie of commando’s die het systeem aansturen, bijvoorbeeld om een gewenste uitgang te bereiken of om de respons van het systeem te beïnvloeden. Voorbeelden zijn sensorgegevens (temperatuur, druk, snelheid), bedieningshandelingen (knoppen, joysticks, schakelaars) en referentie- of instelwaarden die door een regelaar of controller worden opgegeven.

Technisch kunnen invoersignalen op verschillende manieren worden gekenmerkt. Ze kunnen analoog zijn, met een continu variërende amplitude, of digitaal, met discrete waarden. Ze kunnen continu-tijds zijn ofDiscrete-tijds, afhankelijk van of de waarde op elk moment wordt bepaald of op discrete tijdstappen. Invoersignalen kunnen deterministisch zijn (vooraf bekend) of stochastisch, met ruis of onzekerheid. Ook kan een signaal een combinatie zijn van de gewenste referentie en storingen of ruis.

Representatie en verwerking: invoersignalen worden vaak beschreven als een functie van tijd, bijvoorbeeld u(t), of als een discrete reeks u[k] in digitale systemen. Voor digitale regelingen ondergaan invoersignalen doorgaans signaalconditioning (versterken, nivelleren, impedantie-aanpassing), en bij sampling worden continu-signalen omgezet naar discrete waarden met sampling en quantisatie.

Toepassing en modelling: in systeem- en regeltechniek dienen invoersignalen als drijver voor de dynamica van het model. Storingen en ruis worden soms als invoer beschouwd, zodat de robuustheid van de regeling kan worden geëvalueerd.