invoerkanalen

Invoerkanalen zijn de ingangen van meet- en regelapparatuur die externe signalen van sensoren ontvangen. Ze vormen de verbinding tussen fysieke grootheden zoals spanning, temperatuur of druk en de digitale gegevens die een systeem kan verwerken. Via analoge of digitale in- en uitgangen komen signalen binnen en worden ze, bij analoge kanalen, omgezet naar digitale data met behulp van een analoog-naar-digitaalomzetter (ADC).

Er bestaan twee hoofdtypen invoerkanalen: analoge inputkanalen en digitale inputkanalen. Analoge kanalen dragen variabele spannings- of stromingssignalen en kunnen verschil- of enkelvoudige aansluitingen gebruiken (differentieel vs. single-ended). Digitale kanalen registreren logische toestanden (0/1) en zijn vaak verbonden met schakel- of statussensoren. Analoge kanalen vereisen soms ingangsimpedantie, ruisbeveiliging en anti-aliasingfilters; digitale kanalen vereisen stabiliteit van logische niveaus en timing.

Belangrijke kenmerken omvatten de ingangsrange, resolutie en bemonsteringstempo (sampling rate), isolatie tussen kanalen en met de rest van het systeem, common-mode voltage, en kalibratiebehoeften. Bij multi-channel systemen kan gekozen worden voor multiplexing of gelijktijdige bemonstering, wat grenzen stelt aan bandbreedte en synchronisatie.

Toepassingsgebieden zijn onder meer data-acquisitie in laboratoria, procesbesturing in de industrie, environmental monitoring en sensornetwerken. Ontwerpkeuzes betreffen het aantal kanalen, benodigde bandbreedte, ruis en aardingsplan, kabelconfiguratie en beveiliging. Correcte configuratie van invoerkanalen is cruciaal voor nauwkeurige metingen en betrouwbare uitlezing.