intekstverwijzingen

Intekstverwijzingen, oftewel in-tekstverwijzingen, zijn citaties die in de hoofdtekst verwerkt staan en verwijzen naar de bronnen die in de referentielijst staan. Ze geven aan welke ideeën of gegevens afkomstig zijn van anderen, tonen de basis van de beweringen en helpen lezers de oorspronkelijke bronnen te vinden. In veel Nederlandse en Europese richtlijnen vallen ze onder de term in-tekstverwijzingen en worden ze in verschillende referentiestijlen toegepast.

Er bestaan twee hoofdtypen systemen: author-date en numeriek. Author-date stijlen (bijvoorbeeld APA, Harvard, Chicago author-date) vermelden de achternaam van de auteur en het jaartal, meestal tussen haakjes of geïntegreerd in de zin: (Smith, 2020) of Smith (2020) stelt dat… Bij directe citaten worden vaak ook paginanummers gegeven. Numerieke stijlen (bijvoorbeeld Vancouver, IEEE) geven cijfers aan bronnen; de verwijzing verschijnt als een getal tussen vierkante haken of als-supercript, bijvoorbeeld Recent onderzoek toont aan [3]. De nummers corresponderen met een genummerde referentielijst aan het eind van het document.

Plaatsing en punctuatie volgen doorgaans de regels van de gekozen stijl: de verwijzing moet dicht bij de relevante informatie staan, en meestal pas aan het eind van de zin. Bij meerdere auteurs kan et al. worden gebruikt in veel author-date stijlen na de eerste vermelding. Directe citaten vereisen meestal een paginaverwijzing.

In-tekstverwijzingen moeten overeenkomen met een volledige bibliografische vermelding in de literatuurlijst of referentielijst, inclusief auteur(s), titel, jaar en bron. Voor online bronnen geldt vaak het opnemen van een DOI en, indien vereist door de stijl, een accessiedatum. Consistentie in de gekozen citatiestijl is essentieel voor helderheid en academische integriteit.