inhalatiebehandeling

Inhalatiebehandeling is een therapeutische methode waarbij geneesmiddelen via de luchtwegen worden toegediend door inhalatie. Het doel is snelle werking in de longen en een lokaal effect met vaak minder systemische bijwerkingen. Deze vorm van behandeling wordt ingezet bij aandoeningen zoals astma, COPD, bronchiectasieën en cystische fibrose, maar ook bij bepaalde infecties en ontstekingsaandoeningen van de luchtwegen.

Toedieningssystemen omvatten vernevelingen (nebulisatoren) en inhalatoren zoals de dosisinhalator (MDI), droogpoederinhalator (DPI) en zachte-mistinhalator (SMI). Een spacer kan bij MDI het inhaleren vergemakkelijken en dosering verbeteren.

Soorten medicatie die via inhalatie worden toegediend, zijn onder andere kortwerkende β-agonisten (SABA) voor noodgebruik en langwerkende β-agonisten (LABA) voor onderhoud. Inhaled corticosteroïden (ICS) verminderen longontsteking en zijn vaak onderdeel van onderhoudsbehandeling, soms in combinatie met LABA. Daarnaast worden anticholinergica, mucolytica of inhalatieantibiotica gebruikt bij specifieke aandoeningen, zoals tobramycine of colistine bij longinfecties bij cystische fibrose.

Techniek en naleving: correcte inhalatietechniek en regelmatige instructies zijn cruciaal voor effectiviteit. Ouderen en kinderen kunnen baat hebben bij spacergebruik; de keuze van apparaat moet passen bij ademhaling en leeftijd. Reiniging en opslag van het apparaat voorkomen infecties en lekkage.

Veiligheid en bijwerkingen: lokale irritatie, hoesten of spruw kunnen optreden bij langdurig gebruik van ICS. Systemische bijwerkingen zijn zeldzaam bij inhalatie, maar tachycardie of tremor kunnen voorkomen bij sommige bronchodilatoren. Het wordt aangeraden na het innemen van ICS de mond te spoelen.