infrastructuurmigraties

Infrastructuurmigraties verwijzen naar het verplaatsen of herconfigureren van infrastructuurelementen van een bestaande naar een nieuwe omgeving. Dit omvat meestal datacenters, netwerken, servers, opslag en bijbehorende applicaties en services. Doel is vaak kostenreductie, betere prestaties, verhoogde wendbaarheid en betere aansluiting bij strategische kaders zoals cloudmigratie of disaster recovery.

Veelvoorkomende migraties zijn datacentermigraties, cloudmigraties (publiek, privé of hybride), netwerkmigraties, opslagmigraties en migraties van applicatie-infrastructuur. Infrastructuurmigratie kan ook leiden tot herontwerp of refactoring van onderdelen van de stack, bijvoorbeeld van monolithische naar gedecoupleerde services.

Een migratie volgt doorgaans een gestructureerde cyclus: inventarisatie en afhankelijkheidsanalyse; ontwerp van doelarchitectuur; migratiestrategie en planvorming; migratie in fasen of pilots; uitvoer en cut-over; testen en acceptatie; decommissioning van de oude omgeving en nazorg. Veelgebruikte migratiebenaderingen zijn lift-and-shift, re-platforming of gedeeltelijk refactoring. Risicobeheer, data-integriteit, beveiliging en naleving zijn voortdurend aandachtspunten.

Succes vereist duidelijke governance, betrokken stakeholders en afgestemde budgetten. Belangrijke aspecten zijn change management, service levels, beveiliging, compliance met relevante regelgeving, en adequate back-ups en rollback-plannen.

Uitdagingen zijn onder meer de complexiteit van afhankelijkheden, downtime en performance-impact, gebrek aan vaardigheden, vendor-lock-in en databeveiliging. Potentiële baten zijn betere schaalbaarheid, hogere beschikbaarheid, kostenoptimalisatie en snellere doorlooptijden bij veranderingen.