infraroig

Infraroig is een term die in het Nederlands wordt gebruikt om te verwijzen naar infraroodstraling, een deel van het elektromagnetische spectrum met golflengten langer dan zichtbaar licht maar korter dan microlicht. Infrarode straling kan niet door het menselijk oog worden waargenomen, maar wordt opgevangen door speciaal sensoren en omgezet in beelden of metingen. Het gebied beslaat grofweg 0,75 micrometer tot circa 1000 micrometer (1 millimeter), met onderverdelingen zoals nabij infrarood (NIR), kortgolfig infrarood (SWIR), mid-infrarood (MWIR) en langgolfig infrarood (LWIR).

Eigenschappen en detectie. Infraroodstraling ontstaat bij warmte; alle voorwerpen met een temperatuur boven het absolute nulpunt stralen IR uit. Omdat infrarode straling niet zichtbaar is, worden specialiseerde detectoren gebruikt, waaronder halfgeleiders zoals InGaAs voor NIR, en HgCdTe of bolometers voor MWIR en LWIR. Uvraanten en atmosferische absorptiebanden beïnvloeden wat men waarneemt, waardoor infraroodwaarneming vaak afhankelijk is van weers- en omgevingscondities.

Toepassingen. Infrarood wordt veel toegepast in thermografie en warmtebeeldvorming, bijvoorbeeld voor bouwinspecties, elektrische en mechanische inspecties, en onderhoud van installaties. In de beveiliging en surveillance wordt infrarood gebruikt voor nachtzicht. Ook in de remote sensing, astronomie en procescontrole speelt infrarood een belangrijke rol, evenals medisch-thermografische toepassingen en wetenschappelijke metingen.

Relatie met temperatuur. Volgens de stralingswet van Planck produceren voorwerpen bij hogere temperaturen meer straling met kortere golflengten. Wien’s wet geeft aan bij welke golflengte de stralingsintensiteit maximaal is, afhankelijk van temperatuur. Infraroodbeelden geven doorgaans informatie over temperatuurverdeling en warmteflux.