huidstoornissen

Huidstoornissen zijn aandoeningen die de huid aantasten en variëren in oorzaak, presentatie en beloop. Ze kunnen invloed hebben op de fysieke gezondheid en het psychosociale welzijn van patiënten. De huid kan ontstoken raken, geïnfecteerd raken of afwijkingen vertonen in pigment of structuur.

De groep huidstoornissen is breed en wordt vaak onderverdeeld in inflammatoire aandoeningen (zoals eczeem, psoriasis en rosacea), infectieuze aandoeningen (virale, bacteriële en schimmelinfecties), acne, pigmentaire aandoeningen (zoals vitiligo) en huidtumoren (waaronder huidkanker zoals basaalcelcarcinoom, plaveiselcelcarcinoom en melanoom). Er zijn ook aandoeningen die de structuur van de huid aantasten of door trauma ontstaan, zoals littekenvorming of abrazies.

Symptomen variëren per aandoening, maar kunnen jeuk, roodheid, uitslag, blaasjes, schilfering, pijn of gevoeligheid, pappels of vlekken en veranderingen in kleur of vorm van de huid omvatten. Diagnose gebeurt doorgaans op basis van medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek; soms zijn aanvullende testen nodig, zoals dermatoscopie, huidbiopsie, laboratoriumonderzoek of beeldvorming.

Behandeling is afhankelijk van de specifieke aandoening en kan bestaan uit topische medicijnen (bijv. corticosteroïden of calcineurinremmers), systemische medicatie of injecties bij ernstige inflammatoire ziekten, antimicrobiële middelen bij infecties, en adviezen over huidverzorging en zonbescherming. Preventie richt zich op het vermijden van triggers, tijdige herkenning en regelmatige opvolging, vooral bij aandoeningen met een risico op littekenvorming of huidkanker. Prognose varieert per aandoening en molecuulrespons op behandeling.