hogeaffiniteit
Hoge affiniteit is een term uit de biochemie en farmacologie die de sterkte van de interactie beschrijft tussen twee moleculen, meestal een ligand zoals een geneesmiddel, en een doelwit zoals een receptor, enzym of antilichaam. Een ligand met hoge affiniteit bindt aan zijn doelwit met meer vasthoudendheid en vaak bij lagere concentraties dan liganden met lagere affiniteit. In de literatuur wordt de term vaak gebruikt om de kracht van de binding te karakteriseren, en is zij een belangrijk aspect van drugontwerp en diagnostiek.
AFiniteit wordt doorgaans gekwantificeerd via de evenwichtsgebonden dissociatieconstante, Kd. Een kleinere Kd wijst op hogere affiniteit.
Meetmethoden omvatten radioligandenbinding, oppervlakteplasmonenresonantie, isothermische thermodynamische analyse en bio-layer interferometrie. In de ontwikkeling van geneesmiddelen wordt
In de praktijk is hoge affiniteit een cruciaal criterium bij de selectie van antistoffen en bij de