hechtvermogen

Het hechtvermogen is het vermogen van een materiaal, coating of hechtmiddel om zich stevig te verbinden met een substraat. In technische en wetenschappelijke context verwijst het vooral naar de maximale kracht die nodig is om de hechting te verbreken, vaak uitgedrukt als hechtdruk of hechttsterkte. De gemeten waarde hangt sterk af van de testmethode, de oppervlaktecondities en de aard van de betrokken materialen.

Meetmethoden en meeteenheden variëren. Veelvoorkomende proefopstellingen zijn pull-off tests, peel tests en scratch tests. Bij een pull-off test wordt de kracht gemeten die nodig is om de hechting los te trekken, meestal uitgedrukt in megapascals (MPa). Een peeltest geeft veelal een kracht per breedte-eenheid (N/m) weer. De resultaten zijn afhankelijk van de configuratie van de proef en het substraat.

Factoren die het hechtvermogen beïnvloeden zijn onder meer de chemische compatibiliteit tussen substraat en hechtmiddel, oppervlakcondities (reiniging, droogte, verontreinigingen, ruweheid en oppervlakenergie), temperatuur en vochtigheid tijdens en na applicatie, en de uitharding- of rijpingsfase van het materiaal. Ook de materiaaleigenschappen zoals visco-elasticiteit, brittle- of ductiele gedrag en de aanwezigheid van primer- of oplosmiddelen spelen een rol.

Toepassingsgebieden omvatten coatings, lijmen, laminaatlagen, tandenheelkunde en elektronica, waar adequaat hechtvermogen essentieel is voor duurzaamheid. Het is een belangrijk maar niet uitsluitelijk bepalende parameter: langetermijnduurzaamheid en weerstand tegen omgevingsinvloeden hangen eveneens af van factoren zoals veroudering, temperatuurschema’s en mechanische belasting.