glansbeschrijvingen

Glansbeschrijvingen is een term die wordt gebruikt om de glans of glansgraad van een oppervlak te beschrijven. Ze komen voor in coatings- en materiaalkunde, productontwerp, verpakkingsindustrie en kunst- en erfgoedconservering. Glans verwijst naar de mate waarin een oppervlak licht specular reflecteert, en glansbeschrijvingen combineren meetbare eigenschappen met beschrijvende termen om het uiterlijk van een finish te karakteriseren.

Objectieve beschrijving gebeurt vaak met een glansmeter die de reflectie meet bij een vast invallend licht onder een bepaalde invalhoek. Veelgebruikte hoeken zijn 20°, 60° en 85°. De uitdrukking gebeurt in Gloss Units (GU). Internationale en nationale normen zoals ISO 2813, ASTM D523 en DIN 67530 beschrijven tests, kalibratie en toleranties. In de praktijk onderscheiden fabrikanten categorieën zoals hoogglans, halfglans, satijn en mat; bij sommige materialen kan multi-angle meting nodig zijn om een volledig beeld te geven, aangezien textuur en kleur de perceptie beïnvloeden.

Toepassingen en overwegingen: verfindustrie, kunststof, papier en cosmetica gebruiken glansbeschrijvingen bij productinformatie, kwaliteitscontrole en rapportage. In restauratie en conservering worden glansbeschrijvingen gebruikt om de toestand van een vernis- of lakafwerking te documenteren en restauratiewerkplannen te onderbouwen. Belangrijke kanttekeningen zijn dat glans een visueel waargenomen eigenschap is die afhankelijk is van licht, kijkrichting en omgevingscondities; veroudering, krasjes en vuil kunnen de glans verminderen of veranderen.