geluidszones

Geluidszones zijn geografische gebieden rond bronnen van geluidshinder, zoals snelwegen, spoorlijnen, luchthavens en industriële complexen, waarin regels gelden om de blootstelling aan geluid te beperken. Het doel is de gezondheid en de leefkwaliteit van omwonenden te beschermen en ruimtelijke plannen mogelijkheid te geven rekening te houden met geluid.

De grenzen van geluidszones worden vastgesteld aan de hand van berekende of gemeten geluidniveaus en vastgelegd in ruimtelijke plannen en regelgeving. In de praktijk gaat het vaak om geluidsniveaus in decibel (dB) met gebruik van normen zoals Leq/Lden of Lnight. Zones ontstaan langs afzonderlijke bronnen en kunnen ook samengestelde zones rondom meerdere bronnen bestrijken.

Binnen geluidszones gelden meestal strengere regels voor geluidgevoelige functies zoals woningen, scholen en zorginstellingen. Bij nieuwbouw en grote verbouwingen kunnen bouwkundig en installatietechnisch maatregelen verplicht zijn, zoals extra gevelisolatie, ventilatieoplossingen en geluidsschermen. Soms kan de bestemming van een gebied dienen te blijven of gewijzigde functies toelaten mits voldoende geluidreductie aanwezig is.

Het juridische kader in Nederland berust op de Wet geluidhinder en aanverwante omgevingsregelgeving. Gemeenten en provincies stellen geluidszones vast en verwerken ze in bestemmingsplannen; ze geven ook informatie via geluidskaarten. Het verkeer en andere bronnen blijven voortdurend onderwerp van evaluatie, zodat zones kunnen worden aangepast bij veranderende geluidniveaus.