geluidsreductieindices

Geluidsreductieindices zijn meetwaarden die aangeven in welke mate een bouwkundig element, zoals een wand, vloer of deur, het geluidstransport tussen ruimten vermindert. Ze geven de isolatie tegen geluiden die van de ene ruimte naar de andere gaan weer in decibels. De belangrijkste indices zijn gericht op balkons of compartimenten in gebouwen en worden gebruikt bij ontwerp, productie en toetsing van geluidsisolatie.

De meest gebruikte index voor luchtgeluid is Rw, de gewogen geluidsreductie-index. Rw geeft een enkele getalwaarde weer die is afgeleid van de frequentieafhankelijke geluidsdemping, met mogelijke correcties voor het geluidspectrum via C en Ctr. In de bouwpraktijk spreken men vaak van Rw met de correcties, bijvoorbeeld Rw + C of Rw + Ctr, afhankelijk van de gewenste referentiefrequentiekarakteristiek. Voor contactgeluid, of impactgeluid, bestaan andere indices zoals DnT,w (of L’n,w), die de reductie van impactgeluid meten tussen ruimtes. Deze indices worden in ISO- en EN-normen vastgelegd, zoals ISO 717-1 (luchtgeluid) en ISO 717-2 (impactgeluid). In de Europese en Nederlandse praktijk volgen partijen vaak EN ISO 717 en de bijbehorende NEN-standaarden; sommige methoden zijn gebaseerd op laboratoriummetingen in een klakuurkamer of op veldmetingen in een gebouw.

Interpretatie en gebruik: hogere waarden betekenen betere isolatie. Geluidsreductieindices worden gebruikt bij het ontwerpniveau, bij wettelijke eisen en bij leveranciersspecificaties, terwijl rekening wordt gehouden met flankerend geluid en realistische bouwsituaties.

---