gebouwhoogte

Gebouwhoogte is de verticale afmeting van een gebouw, gemeten vanaf het maaiveld tot het hoogste punt van de constructie. De manier van meten en de gekozen referentiepunten hangen af van de context, regelgeving en de uit te drukken hoogte-waarde.

Er bestaan verschillende definities die in de praktijk gangbaar zijn. De architectonische hoogte is bijvoorbeeld de hoogte van het gebouw inclusief de belangrijkste bouwkundige elementen zoals spires en kroonlijsten, maar meestal exclusief antennes, aanduidingen en andere technologische topuitrusting. Een andere maat is de dakhoogte of hoogte tot het hoogste punt van het dak, waarbij eventuele spitse toebehoren buiten beschouwing gelaten kunnen blijven. Een derde maat is de totale hoogte, die alle topdelen meet inclusief antennes en andere uitsteeksels. Internationale standaarden, zoals die van de Council on Tall Buildings and Urban Habitat (CTBUH), maken veelal onderscheid tussen deze definities.

Belang en toepassingen van gebouwhoogte liggen op het gebied van stedelijke planning, regelgeving, architectuur en visibleiteit van de skyline. Hoogtemaatregelen worden gebruikt bij bouwvoorschriften, bezonning van wind- en schaduweffecten, veiligheids- en brandplanning, en bij het registreren en vergelijken van hoge gebouwen wereldwijd.

Meetmethoden kunnen variëren door terreinverschillen, referentiepunten en onregelmatigheden van een gebouwtop. Daarom is duidelijke vermelding van welke hoogte-termijn wordt gebruikt cruciaal bij rapportage en vergelijking.

Zie ook: hoogtebepaling in de bouw, architectonische hoogte, CTBUH-definities.