ftalaaten

Ftalaaten zijn esters van ftalezuur die worden toegepast als plastificeerders in polymeren, vooral polyvinylchloride (PVC). Door deze stoffen krijgt PVC meer flexibiliteit en kan het materiaal gemakkelijker worden verwerkt in toepassingen zoals kabelmantels, vloerbekleding en bouwmaterialen.

Er bestaan vele ftalaaten. Enkele veelgebruikte voorbeelden zijn di(2-ethylhexyl)ftalaat (DEHP), diisononylftalaat (DINP), diisodecylftalaat (DIDP), dibutylftalaat (DBP) en benzylbutylftalaat (BBP).

Gezondheids- en milieuaspecten: Sommige ftalaaten kunnen in mens en milieu terechtkomen en worden gezien als mogelijk endocriene verstorende stoffen. Blootstelling kan via eten, lucht of huidcontact optreden en er is bijzondere zorg voor kinderen en zwangere vrouwen. Toxiciteit en toxicologische profielen variëren per stof; DEHP, DBP en BBP staan onder streng toezicht in veel regelgeving.

Regelgeving en beleid: In de Europese Unie zijn bepaalde ftalaaten verboden of aan strikte grenswaarden gebonden in speelgoed en kinderkleding; ook in andere regio's bestaan beperkingen in consumentenproducten. Fabrikanten geven vaak aan dat hun producten ftalaatvrij zijn of voldoen aan lagere grenswaarden.

Alternatieven en trends: Door gezondheidszorgen is er een beweging naar minder problematische plastificeerders. Fabrikanten gebruiken non-ftalaat plastificeerders of andere technieken, en producten dragen steeds vaker een ftalaatvrij label.