friswaterbalansen

Friswaterbalans is het evenwicht tussen de beschikbare friswaterinput en -output in een bepaald watersysteem, zoals een gebied, een rivierbekken of een waterlichaam. De balans geeft aan hoe de hoeveelheid friswater in een periode verandert door factoren als neerslag, verdamping en menselijke onttrekkingen. Zo’n balans vormt de basis voor het begrip van watervoorziening, ecologische functies en droogte- of overstromingsrisico’s.

Belangrijke componenten zijn inkomende stromingen (neerslag, rivier- en grondwaterinlaten, oppervlaktewater dat binnenkomt), opslag (water in meren, sloten en de bodem/grondwaterlagen), en uitgaande stromingen (verdamping, evapotranspiratie door planten, afvoer naar zee of rivier, en onttrekkingen door mens en industrie). Infringeert een balansperiode, kan de hoeveelheid fris water in het gebied toe- of afnemen, wat op lange termijn gevolgen kan hebben voor drinkwater, landbouw en ecosystemen.

Friswaterbalansen worden gebruikt in waterbeheer om beschikbaarheid te monitoren, droogte- en overstromingsrisico’s te evalueren en plannen te maken voor watervoorziening en ecologische waterkwaliteit. Ze worden opgesteld met hydrologische gegevens en modellen en baseren zich op metingen van neerslag, waterstanden, verbruik en verdamping. In de praktijk worden vaak meerdere friswaterbalansen onderscheiden voor verschillende basins of tijdsperioden, vandaar de meervoudsvorm friswaterbalansen.