fietsbeleidsmaatregelen

Fietsbeleidsmaatregelen zijn overheidsmaatregelen die beleid richten op fietsen. Ze hebben tot doel fietsen te stimuleren, de verkeersveiligheid te verbeteren en de toegankelijkheid van steden en landelijk gebied voor fietsers te vergroten. Ze maken deel uit van bredere mobiliteits- en ruimtelijke ordeningsbeleid.

De instrumenten die onder fietsbeleidsmaatregelen vallen, zijn onder meer infrastructurele maatregelen zoals aparte fietspaden, beschermde kruisingen en verkeersremmende maatregelen; beleidsmaatregelen zoals parkeermanagement, snelheidsnormen en verlichtings- en regelgeving voor fietsverkeer; en financiële prikkels zoals subsidieregelingen voor fietsen, fiscale voordelen en werkgeversfietsen. Ook integrale maatregelen die fiets- en openbaar vervoerssystemen met elkaar verbinden, vallen hieronder.

De uitvoering vergt planning en coördinatie met ruimtelijke ordening, investeringen in onderhoud en veilige kruisposten, en systematische monitoring en evaluatie. Veelgebruikte indicatoren zijn het aandeel verplaatsingen per fiets, fietsongevallen, reistijd en milieueffecten zoals CO2-uitstoot.

De verwachte baten zijn onder meer betere verkeersveiligheid, gezondheidsverbetering, minder congestie en lagere emissies. Uitdagingen zijn onder meer beperkte financiering, onderhoudsbehoefte, ruimtelijke beperkingen en weerstand van verschillende belanghebbenden en weggebruikers bij veranderingen in verkeersstromen.

Fietsbeleidsmaatregelen zijn doorgaans lokaal of regionaal ontworpen, maar kunnen ook nationaal of Europees worden vastgesteld. De exactemix van maatregelen varieert per locatie en doelstellingen, met kaders en best practices die richtinggevende normen bieden voor ontwerp, uitvoering en evaluatie.