droogtebestendig

Droogtebestendig is een term die wordt gebruikt om planten en andere organismen te beschrijven die onder beperkte watervoorziening kunnen groeien of overleven. In de botanie verwijst het naar het vermogen om te functioneren bij lage bodemvochtigheid en/of hoge evapotranspiratie. Droogtebestendigheid is geen enkelvoudige eigenschap; vaak komt het voort uit een combinatie van droogte-tolerantie, droogte-vermijding en droogte-ontsnapping, afhankelijk van de soort en de omgevingsomstandigheden.

De kenmerken van droogtebestendige planten zijn uiteenlopend. Morfologische aanpassingen zoals diepe of uitgestrekt wortelstelsels, een klein of geëtaleerd bladoppervlak, snoei van bladgroei tijdens droogte en een wasachtige of waxachtige bladcusicule kunnen de waterafgifte verminderen. Fysiologisch kunnen planten osmotic adjustment gebruiken, stomata langer gesloten houden bij droogte, of efficiënter water transporteren. Bij sommige groepen, zoals succulenten, wordt water tijdelijk opgeslagen in weefsels en kan CAM-fotosynthese worden toegepast. Droogtebestendigheid is vaak afhankelijk van bodemdiepte, neerslagfrequentie en hoge temperaturen.

Toepassingen en belang: droogtebestendige planten worden veel gebruikt in landschapsarchitectuur, bodem- en waterbeheer, en in regio’s met droogte of beperkte irrigatie. Ze dragen bij aan waterbesparing en veerkracht van landschappen en gewassen. Wel is droogtebestendigheid vaak relatief en kan de prestaties variëren per soort, teeltomstandigheden en bodemkwaliteit. Bij selectie en teelt worden vaak criteria zoals watergebruiksefficiëntie, worteldiepte en veerkracht bij droogte beoordeeld.