draaggolffrequentieband

Een draaggolffrequentieband is een afgebakende band in het elektromagnetische spectrum die is toegewezen aan een specifieke dienst of toepassing. In deze band wordt een draaggolf gebruikt om informatie te verzenden door modulatie. De bandbreedte van de toegewezen band bepaalt hoeveel ruimte er is voor de modulatiediensten en hoe dicht de kanalen bij elkaar liggen.

De draaggolf zelf is een sinusvorm met een centrale draaggolffrequentie. In modulatie wordt informatie toegevoegd waardoor het uitgezonden spectrum uitstijgt rondom de draagfrequentie; de resulterende inhoud ligt binnen de vastgestelde band om storingen met andere diensten te voorkomen.

Toewijzing en beheer van draaggolffrequentiebanden worden uitgevoerd door internationale organisaties zoals ITU-R en nationale regelgevende instanties. Ze bepalen welke banden voor welke diensten mogen worden gebruikt en met welke bandbreedte. Voorbeelden van toegewezen banden zijn onder meer licensorgebonden mobiele netwerken (bijv. 700–900 MHz, 1,8–2,6 GHz), wifi-banden (2,4 en 5 GHz) en satellietbanden.

Belangrijke concepten zijn spectrumplanning, kanaalscheiding en interoperabiliteit. Een doordacht beheer van draaggolffrequentiebanden is nodig om efficiënt gebruik van het spectrum te waarborgen, wederzijdse interferentie te beperken en maatschappelijke en commerciële diensten mogelijk te maken.