detectieprincipe
Detectieprincipe is het onderliggende mechanisme waardoor een sensor of detector een stimulus waarneemt en omzet in een meetbaar signaal. Het beschrijft welke fysieke of chemische prikkel wordt herkend en welke signaalvormen daaruit voortkomen, zoals elektrische spanning, licht of veranderingen in resonantie. Het detectieprincipe vormt de basis voor het ontwerp, de prestaties en de toepassingsruimte van sensoren.
Een detectieprincipe omvat doorgaans een sensing element, dat de prikkel omzet in een beginsignaal, en een
Voorbeelden van detectieprincipes:
- Optisch detectieprincipe: omzetting van fotonen in elektrische signalen via fotodetectoren, op basis van absorptie, reflectie of
- Elektronisch detectieprincipe: sensoren die een elektrisch signaal produceren bij prikkel, zoals diodes of transistoren die verandering
- Massadetectieprincipe: veranderingen in resonantiefrequentie door aanhechting van massa, gebruikt in quartz crystal microbalance.
- Magnetisch detectieprincipe: hall-effect of magneto-resistieve sensoren die verandering in magnetische flux omzetten in elektrisch signaal.
- Mechanisch detectieprincipe: capacitive, piezo-elektrisch of strain-gauge sensoren die mechanische uitzetting, druk of spanning omzetten.
- Chemisch/biologisch detectieprincipe: binding van doelmoleculen leidt tot signaalverandering via elektrische, optische of chemische kenmerken.
De keuze voor een detectieprincipe hangt af van de toepassing, omgeving en gewenste prestatiekenmerken.