corrosieverliezen

Corrosieverliezen is een verzamelterm voor de verliezen die ontstaan door corrosie van materialen. Dit kan leiden tot massa- of volumeverlies, vermindering van mechanische sterkte en functionele prestaties, en daarbij samenhangende economische kosten zoals onderhoud, reparatie en vervanging. Daarnaast kunnen milieu- en veiligheidsrisico’s ontstaan door lekkages, onverwachte uitval of storingen.

De oorzaken en mechanismen van corrosieverliezen zijn divers. Corrosie ontstaat uit elektrochemische en chemische reacties tussen het materiaal en zijn omgeving, bijvoorbeeld door water, zuur- of zoutwater, of aggressieve gassen. Veelvoorkomende vormen zijn uniforme corrosie, lokaal korrosie zoals putvorming of crevissingscorrosie, galvanische corrosie bij meerdere metalen en corrosie onder isolatie. De snelle of geleidelijke mate van corrosie hangt af van materiaalkeuze, omgeving, temperatuur, pH en aanwezigheden zoals chloriden.

Metingen en beoordeling van corrosieverliezen gebeuren met verschillende methoden. De corrosiesnelheid wordt vaak uitgedrukt in millimeter per jaar (mm/yr) of in massaverlies per oppervlakte-eenheid per tijd (bijvoorbeeld g/m²/dag). Methodes omvatten gewichtsmethode (mass loss), elektrochemische technieken zoals polarisatie-resistentie en potentiaalmetingen, en levenscyclusanalyses voor economische impact.

Toepassingsgebieden van corrosieverliezen zijn onder meer maritieme en scheepsbouw, pijpleidingen en infrastructuur, gebouw- en constructie-onderdelen, en water- en verwarmingssystemen. Preventie en mitigatie omvatten materiaalkeuze met intrinsieke weerstand, beschermende coatings, kathodische bescherming, inhibitie van corrosie en ontwerpstrategieën die lekkages en crevices vermijden.