cessieovereenkomsten

Een cessieovereenkomst is een overeenkomst waarbij een partij, de cedent, zijn rechten uit een contract of een vordering overdraagt aan een derde partij, de cessief. Veelvoorkomende voorbeelden zijn de overdracht van openstaande facturen aan een incassobureau of aan een factoringpartij, maar ook de overdracht van andere vorderingsrechten zoals uit hoofde van onderhandelde leveringen of diensten.

Rechtskader en aard. In de Nederlandse wet gaat een cessie doorgaans om de overdracht van vorderingsrechten. De cessie is doorgaans een eenzijdige handeling van de cedent en treedt in werking nadat de debiteur hiervan op de hoogte is gesteld. De debiteur betaalt daarna aan de cessief, meestal in plaats van aan de oorspronkelijke crediteur. De verweren die de debiteur tegenover de oorspronkelijke crediteur had, kunnen ook tegen de cessief blijven bestaan, tenzij de cessie gepaard gaat met novatie (het ontslaan van de oorspronkelijke schuldenaar en een nieuwe overeenkomst met de cessief).

Beperkingen en uitsluitingen. Niet alle rechten mogen zonder meer worden gecesseerd. Een contract kan een cessie uitsluiten of toestemming van de wederpartij vereisen. Rechten met een persoonlijk karakter of uit hoofde van bepaalde diensten kunnen vaak niet of slechts met toestemming worden gecesseerd. Daarnaast kunnen zekerheden en faillissements- of opslagrechten de overdraagbaarheid beïnvloeden.

Praktische uitvoering. Cessie wordt doorgaans schriftelijk vastgelegd en pluspuntig aan de debiteur medegedeeld. De debiteur moet vanaf de kennisgeving aan de cessief betalen. De cedent kan aansprakelijk blijven voor verrichtte prestaties, tenzij er sprake is van novatie of specifieke afspraken.

Toepassingsgebieden. Veelvoorkomende toepassingsvelden zijn factoring, debiteurenportefeuilles en incasso-activiteiten, maar cessies komen ook voor bij financierings- en securitiseringsregelingen.