blokmiddel
Blokmiddel is een term uit het Nederlands die letterlijk “blokkerend middel” betekent. In de wetenschappelijke en medische context verwijst het naar een stof die een proces, binding of activiteit tijdelijk of doelbewust blokkeert of verhindert. De exacte betekenis hangt af van het vakgebied, maar het basisidee is hetzelfde: de stof beperkt ongewenste interacties of reacties.
In chemie en materialenkunde wordt een blokmiddel gebruikt om reacties aan specifieke locaties te voorkomen of
In biochemie en biologie komt het begrip blokmiddel veelvuldig voor in laboratoriumprocedures. Bij oli- of immunoassays
In de geneeskunde en farmacologie verwijst blokmiddel ook naar receptorblokkers of antagonisten die signalen in het
Samengevat is een blokmiddel een breder concept van een stof die handelingen blokkeert of remt, met toepassingen