bloedcontact

Bloedcontact verwijst naar elke blootstelling aan bloed of bloedgerelateerde lichaamsvloeistoffen die het risico op overdracht van infectieuze ziekteverwekkers kan vergroten. Het komt vooral voor in medische en laboratoriumomgevingen maar kan ook optreden bij tatoeëren, piercen, eerste hulp bij ongevallen, sport of huishoudelijke situaties met bloed op schaafwonden.

Belangrijke risico-pathogenen: De belangrijkste ziekteverwekkers die via bloed overdraagbaar zijn, zijn HIV, hepatitis B (HBV) en hepatitis C (HCV). Minder vaak kunnen ook andere bloedoverdraagbare virussen en bacteriën worden overgedragen. De mate van risico hangt af van de kans dat bloed de betreffende pathogeen bevat en van de blootstellingsroute.

Overdrachtsroutes: Percutane blootstelling door naalden of scherpe voorwerpen; contact van bloed met beschadigde huid of slijmvliezen (ogen, neus, mond); kleine morsing op mucosa of conjunctiva; in laboratoria of gezondheidszorg soms ook via sprongetjes of splashes.

Preventie: Gebruik standaardmaatregelen zoals handhygiëne en persoonlijke beschermingsmiddelen; veilige omgang met naalden en scherpe voorwerpen en het gebruik van veiligheidsnaalden; geen hergebruik van naalden; onmiddellijk opruimen van morsingen met desinfectiemiddelen; hepatitis B-vaccinatie; grondige reiniging en desinfectie van oppervlakken; bij beroepsmatige blootstelling beschikken over een blootstellingsplan en training.

Na blootstelling: Meld direct aan een supervisor of arts; medische evaluatie en baseline tests; bij HIV-blootstelling overweeg post-exposure prophylaxis (PEP) binnen 72 uur indien geïndiceerd; HBV-vaccinatie of HBIG afhankelijk van immuunstatus; follow-up testen volgens richtlijnen.