bladleeftijd

Bladleeftijd is de leeftijd van een blad, gemeten vanaf het moment dat het blad voor het eerst aan een plant is verschenen uit een knop of uitgroei. In botanische en ecologische contexten wordt bladleeftijd vaak gebruikt om de fysiologie, groei en koolstofbalans van planten beter te begrijpen.

Bladeren kunnen worden onderscheiden naar bladleeftijd, waarbij men vaak spreekt van jonge, middelbare en oudere (senescente) bladeren. De leeftijd van een blad heeft invloed op verschillende functionele eigenschappen: bij jonge bladeren is meestal een hogere fotosynthetische capaciteit en lagere bladdikte, terwijl oudere bladeren vaak minder efficiëntie vertonen en veranderingen laten zien in chlorophyll- en stikstofgehalte. Naar mate bladeren verouderen, treden verjongings- en senescentieprocessen op, wat kan leiden tot afname van fotosynthese en herverdeling van nutriënten naar andere delen van de plant.

Leeftijdsverdeling van bladeren varieert per soort. Veel loofbomen wekelijkse bladeren leven slechts een groeiseizoen, terwijl sommige groenblijvers bladeren meerdere jaren behouden. Bladleeftijd is daarom ook relevant voor koolstofbalans, bladoppervlakte-index en de dynamiek van nutriënten in ecosystemen.

Metingen van bladleeftijd gebeuren vaak door directe waarneming van de bladontwikkeling (tijd vanaf uitgroei aan de knop) of door af te leiden uit de positie van het blad langs de scheut. In onderzoek en modellen helpt bladleeftijd bij het simuleren van groeiprestaties, senescentiepatronen en responsen op omgevingsstress.

Zie ook: bladlevensduur, bladsenescentie, fenologie, bladoppervlakte-index.