binnengevelisolatie

Binnengevelisolatie is het aanbrengen van isolerend materiaal aan de binnenzijde van buitenmuren bij bestaande gebouwen met als doel warmteverlies te beperken en het wooncomfort te verhogen. Het is een veelgebruikte renovatiemethode om de energieprestaties van een gebouw te verbeteren zonder de gevel te wijzigen.

Toepassingsmaterialen en -methoden: veelgebruikte isolatiematerialen zijn polystyreen (EPS) platen, extruded polystyreen (XPS) en minerale wol; ook cellulose of houtvezel kan worden toegepast. De isolatie wordt tegen de muur aangebracht, vaak met lijm en mechanische bevestiging, en daarna afgewerkt met gipsplaten, stucwerk of andere afwerkingen. Een dampremmende laag ligt aan de warme binnenzijde om vochttransport te regelen; in vochtige ruimtes kan ademende afwerking geschikter zijn.

Voordelen en nadelen: de maatregel verlaagt warmteverlies, verbetert comfort en is doorgaans goedkoper en minder ingrijpend dan buitenisolatie. Nadelen zijn onder meer verlies van leefruimte door de dikte van het systeem, mogelijk condensatie- en vochtproblemen als de dampdiffusie niet goed is geregeld, en invloed op brandveiligheid van de gebruikte materialen. Afwerking en ventilatie zijn cruciaal.

Overwegingen en toepasbaarheid: binnengevelisolatie is vaak geschikt bij historische panden waar gevelveranderingen niet mogelijk zijn. Het is belangrijk om de constructie en vochtleer van de muur te controleren en te zorgen voor een goede balansventilatie. Voor een muur met vochtdoorslag is advies door een specialist aan te raden.

Onderhoud en regelgeving: de kwaliteit van uitvoering bepaalt de duurzaamheid en het rendement. De energieprestaties worden beoordeeld volgens nationale normen en bouwvoorschriften, en de keuze voor materiaal moet voldoen aan brand- en vochtkwaliteitsnormen.