betalingscapaciteit

Betalingscapaciteit is de mate waarin een individu, huishouden, onderneming of overheid in staat is om financiële verplichtingen tijdig te voldoen, gebaseerd op beschikbare inkomsten, activa en kasstromen. De term belicht hoe voldoende middelen beschikbaar zijn om toekomstige betalingen te dragen, rekening houdend met noodzakelijke uitgaven en verwachte inkomsten.

De notie staat in relatie tot, maar is niet volledig hetzelfde als, andere financiële concepten zoals liquiditeit en solvabiliteit. Liquiditeit kijkt naar de korte termijn mogelijkheid om verplichtingen te voldoen met beschikbare contanten en kortlopende activa, terwijl solvabiliteit de langetermijnverhouding tussen activa en passiva meet. Betalingscapaciteit focust meer op de daadwerkelijke kasstroom en de reële mogelijkheid om betalingen uit te voeren in de toekomst.

Bij particulieren wordt betalingscapaciteit doorgaans beoordeeld aan de hand van netto-inkomen, vaste lasten en schulden, en kan worden uitgedrukt als de kasstroom na essentiële uitgaven die beschikbaar is voor aflossingen en rentebetalingen. Een gangbare manier om dit te kwantificeren is via de schuldendienstingsratio (DSR), die aangeeft hoeveel van het inkomen nodig is om schulden af te lossen.

Bij bedrijven draait betalingscapaciteit om operationele kasstroom en vrije kasstroom. Een veelgebruikte maatstaf is de debt service coverage ratio (DSCR): de operationele winst na belastingen gedeeld door de som van aflossingen en rentebetalingen. Een hogere DSCR duidt op meer ruimte om schulden te blijven dragen.

Bij overheden speelt betalingscapaciteit een rol in de beoordeling van de mogelijkheid om schulden te betalen uit inkomsten, vaak uitgedrukt via primaire balansen en de verhouding van schuldenlast ten opzichte van inkomsten of bruto binnenlands product. Betalingscapaciteit heeft toepassing bij kredietverlening, herstructureringen en insolventieprocedures en kan door economische omstandigheden en renteontwikkelingen fluctueren.