bestandgebaseerde

Bestandgebaseerde opslag is een benadering waarbij data wordt beheerd en bewaard in losse bestanden op een bestandssysteem in plaats van in een databasebeheersysteem. Data kan bestaan uit platte bestanden of uit bestanden in gestructureerde formaten zoals CSV, JSON, XML of binaire formats. Er is meestal geen centraal databaseschema of DBMS aanwezig.

Kenmerken van bestandgebaseerde systemen zijn onder andere: de data is verdeeld over meerdere bestanden, eenvoudige implementatie zonder database-installatie, en directe leesbaarheid of bewerking met standaard tools. Veelvoorkomende toepassingen zijn configuratiebestanden, logbestanden, tekst- of mediabestanden en statische content voor websites.

Voordelen omvatten lage overhead, eenvoudige back-up en herstel per bestand, platformonafhankelijkheid en gemakkelijke inspectie door mensen. Nadelen zijn onder meer gebrek aan ingebouwde data-integriteit en transacties, beperkte query- en indexeringsmogelijkheden, kans op redundantie, en moeilijkheden bij gelijktijdige bewerking en schema-evolutie.

Toepassingen variëren van kleine scripts en toepassingen tot data-extractie- of migratieprocessen, en workflows waarin bestanden als export- of ingest formaat dienen. In grotere ict-omgevingen wordt bestandgebaseerde opslag soms toegepast als cache of als complement bij databankoplossingen, of in data lakes met ongestructureerde data in objectopslag.

Vergeleken met databasegebaseerde systemen biedt een bestandgebaseerde benadering minder structuur en minder sterke garanties, maar meer eenvoud, draagbaarheid en transparantie. Voor grotere datasets, complexe relaties en multi-user transacties is doorgaans een databasegebaseerde oplossing geschikter.