beeldkadering

Beeldkadering is de wijze waarop een beeld of scène visueel wordt afgebakend en gecontextualiseerd door middel van framing. Het omvat onder meer de camerastandpunt, afstand, compositie, belichting, kleurgebruik en bewerking, en bepaalt welke elementen de aandacht krijgen en welke betekenis het beeld oproept. Beeldkadering speelt een centrale rol in film, fotografie en visuele communicatie, maar ook in journalistiek en politieke communicatie, waar beelden bedoeld zijn om een boodschap te versterken of een verhaal te sturen.

In journalistiek en beeldredactie verwijst beeldkadering vaak naar de keuzes waarmee een gebeurtenis wordt geportretteerd: welke persoon of groep wordt getoond, vanuit welke hoek, met welke nabijheid, en welke achtergrond. Deze keuzes kunnen associaties oproepen, een dynamiek van macht of slachtofferschap suggereren, en de interpretatie sturen. Ethiek en beroepsnormen spelen hierbij een rol, omdat misleiding door framing mogelijk is.

Belangrijke elementen zijn onder meer: camerahoogte (boven, op gelijke hoogte, onder), afmeting van het shot (close-up, medium, wide), compositie en de regel van derden, scherpstelling en diepte, belichting en kleur, achtergrond en rekwisieten, en keuzes in montage en ritme. Het doel is vaak om een verhaal te verduidelijken of emotionele impact te vergroten, niet om feiten te verbergen. Critici waarschuwen voor stereotypen en bevestiging van vooroordelen bij herhaalde of simplistische frames.