baanbewegingen

Een baanbeweging is de beweging van een object langs een bepaald traject in de ruimte, meestal onder invloed van zwaartekracht. In de astrodynamica worden zulke banen vaak benaderd als conische secties: ellipsen, parabolen of hyperbolen. In het klassieke twee-lichaamsprobleem draait een object A om B in een baan die volledig is bepaald door de beginsituatie en de zwaartekracht. De baan wordt meestal beschreven met zes orbitaalparameters: semi-major axis (a), excentriciteit (e), inclinatie (i), opgaande knoop (Ω), argument van periapsis (ω), en de ware positie of anomalie (ν). Opgaande knoop en periapsis geven respectievelijk de oriëntatie en de positie langs de baan aan.

Tijdens een baanbeweging kunnen perturbaties de vorm en oriëntatie van de baan veranderen. Zulke verstoringen kunnen komen van de zwaartekracht van andere lichamen, de niet- perfecte massa-verdeling van de centrale lading, atmosferische weerstand bij lage banen, en stralingsdruk. Daardoor kunnen energie en impulsmoment variëren en kunnen lange termijn- of korte termijnveranderingen optreden.

Toepassingen omvatten satellietplaatsing, missies naar andere planeten of kometen, en algemene ruimtevaartplanning. Bij missieplanning worden transfers berekend (bijv. Hohmann-transfers) en rendezvous-procedures uitgevoerd om brandstof te besparen. In de wetenschap worden baanbewegingen gebruikt om planetaire systemen te modelleren en om de dynamiek van meerdere lichamen te bestuderen. De basisprincipes stammen uit de wetten van Kepler en Newton, met verdere verfijningen door latere wiskundigen en astronomen.