arbeidsvelden

Arbeidsvelden, in het Nederlands, verwijst naar conventionele groeperingen van beroepen en activiteiten op de arbeidsmarkt. Ze vormen een manier om domeinen van werk te beschrijven die gemeenschappelijke kennis, vaardigheden en opleidingsvereisten delen, en om te laten zien hoe werkgelegenheid zich clustert naar activiteit. Het concept helpt leerlingen, werkzoekenden en beleidsmakers de arbeidsmarkt te begrijpen en te plannen voor scholing, begeleiding en beleid.

Arbeidsvelden onderscheiden zich van individuele beroepen, die specifieke functietitels en taken beschrijven, en van brede sectoren zoals landbouw, industrie en dienstverlening. In de praktijk kunnen automatisering en globalisering de grenzen tussen velden doen vervagen, maar arbeidsvelden blijven een bruikbare indelingsprincipe voor analyse en planning.

Veel voorkomende arbeidsvelden zijn zorg en welzijn, techniek en bouw, handel en zakelijke dienstverlening, ICT en media, landbouw en groen, cultuur en creatieve industrie en transport en logistiek. Binnen een veld bestaan beroepen in alle niveaus, van instapfuncties tot hooggespecialiseerde rollen, die uiteenlopende kwalificaties vereisen, van mbo-diploma’s tot bachelorgraden.

In educatie sturen arbeidsvelden het curriculumontwerp, de afstemming op de arbeidsmarkt en de ontwikkeling van leerpaden van initiële opleiding naar werk of vervolgstudie. Voor regionaal beleid helpen ze bij het identificeren van tekorten, het voorspellen van vraag en het afstemmen van programma’s op werkgevers. Kritiekpunten zijn onder meer dat vaste velden de dynamiek van een veranderende arbeidsmarkt kunnen vereenvoudigen en dat nieuwwerk grensoverschrijdend kan zijn.