Weefselverliezen

Weefselverliezen zijn defecten waarbij delen van huid en onderliggend weefsel verloren gaan door letsel, ziekte of behandeling. De omvang varieert van oppervlakkige huiddefecten tot diepe wonden waarbij spier of bot zichtbaar is. Het herstel hangt af van diepte, grootte, lokalisatie en factoren zoals ontsteking of verminderd doorbloeding.

Oorzaken en typen: Oorzaken zijn onder meer trauma (snij- of schuurletsel), chirurgische verwijdering, brandwonden, drukzweren bij langdurige immobilisatie, vaatproblemen en infecties. Wonden worden vaak geclassificeerd als gedeeltelijk tot volledig diepweefselverlies, afhankelijk van of uitsluitend de huid of ook onderliggend weefsel is aangetast.

Beoordeling: Beoordeling omvat meting van wondgrootte en -diepte, inspectie van necrotisch weefsel, randen en tekenen van infectie, en beoordeling van doorbloeding en omliggende huid. Soms zijn beeldvorming en laboratoriumtests nodig om de diepte en complicaties vast te stellen.

Behandeling: Doel is een schoon, gezond wondbed te verkrijgen. Dit omvat wondreiniging en debriedement of necrotisch weefsel verwijderen, passende wondverbanden en, bij grotere defecten, aanvullende zorg zoals negatieve druktherapie. Reconstructieve opties zijn huidtransplantatie of flaptransfers. Ook voeding en infectiepreventie spelen een cruciale rol.

Preventie en prognose: Preventie richt zich op tijdige wondzorg, drukontlasting, goede diabetescontrole en adequate voeding. De prognose varieert met diepte, grootte, lokalisatie en onderliggende aandoeningen; kleinere, oppervlakkige defecten genezen meestal sneller, terwijl diepere of geïnfecteerde wonden langdurige behandeling en revalidatie kunnen vereisen.