Waarderingobject

Waarderingobject, in de context van waardering en bedrijfs- of vastgoedwaardering, is het activum, recht of pakket activa waarvan de waarde wordt vastgesteld in een waarderingsopdracht. Het is het onderwerp van de waardering en bepaalt welke data, methoden en grenzen van toepassing zijn.

Het waarderingobject kan zowel tastbaar als intangibel zijn. Tot de tastbare objecten behoren onroerend goed, machines en voorraden. Intangible waarden omvatten bijvoorbeeld patenten, merknamen, goodwill of licenties. Ook kunnen meerdere activa gezamenlijk als één waarderingobject worden behandeld, zoals een onderneming of een portefeuille aandelen. Soms betreft het ook rechten of verplichtingen die een deel van de waarde van een geheel vormen, bijvoorbeeld leasecontracten of verplichtingen die meewegen in een netto-activawaarde.

Tijdens een waarderingsopdracht wordt het waarderingobject duidelijk afgebakend en beschreven. Daartoe behoren onder meer de identificatie, beschrijving, voorwaarden en grenzen (zoals geografische scope, tijdstip van waardering en eventuele exclusieve rechten). Het doel van de waardering (transactie, verslaglegging, belastingaanslag of financiering) bepaalt de gewenste uitgangswaarde en de toepasselijke waarderingsmethoden.

De keuze voor de waarderingsmethode hangt af van het waarderingobject en de beschikbare data. Bij onroerend goed komen markt- of inkomensbenaderingen vaak voor; bij bedrijven mogelijk discounted cash flow en vergelijkingsmethoden; bij intangible assets kan een royalty- of kostprijsbenadering worden toegepast.

Een nauwkeurig gedefinieerd waarderingobject verhoogt de vergelijkbaarheid, betrouwbaarheid en reproduceerbaarheid van de waardering. Onvolledige of ambiguë afbakening kan leiden tot afwijkende waardes en discussies over de scope.