kostprijsbenadering

De kostprijsbenadering, ook wel de kostprijsbenadering of cost price approach genoemd, is een waarderingsmethode die de waarde van een actief bepaalt aan de hand van de kosten die nodig zijn om het actief te vervangen of te reproduceren. Het uitgangspunt is dat de waarde van een asset bepaald kan worden door wat het kost een identiek of vergelijkbaar asset te creëren, gecorrigeerd voor afschrijving en veroudering.

Belangrijkste begrippen zijn de vervangingskost en de reproductiekost. De vervangingskost gaat uit van de kosten om een nieuw gelijkwaardig asset te realiseren, terwijl de reproductiekost uitgaat van de kosten om een exacte kopie te maken. De waardering corrigeert vervolgens voor afschrijving door fysieke slijtage, functionele veroudering (mennen van technische achterstand of verouderde schakels) en economische veroudering (verminderde economische levensvatbaarheid). Soms worden ook nog onderhoudstoestand en resterende bruikbare levensduur meegewogen.

Het proces omvat doorgaans: het bepalen van de relevante vervangings- of reproductiekost, het inschatten van actuele afschrijvingen en eventuele verouderingscorrecties, en het toepassen van aanvullende aanpassingen voor conditie en markt- of gebruiksaspecten. De methode wordt toegepast bij valuatie van gespecialiseerde vastgoedobjecten, productiemiddelen, en andere tastbare activa waarvoor beperkte vergelijkingsmarkten bestaan. Ook wordt zij in sommige gevallen gebruikt binnen vastgoedwaardering en in kostengebaseerde waarderingskaders onder IFRS of Nederlandse GAAP.

Voordelen zijn onder meer onafhankelijkheid van markttransacties en nuttigheid bij unieke of onaantrekkelijk belegbare activa. Nadelen zijn gevoeligheid voor aannames over kosten, afschrijving en veroudering, en beperkte toepasbaarheid op sterk immateriële activa of assets met grote opbrengstvoetingsimplicaties.