Valrisicoinstrumenten

Valrisicoinstrumenten (ook wel valrisico-instrumenten) zijn financiële instrumenten waarvan de waarde of de contante betalingsverplichtingen afhankelijk zijn van wisselkoersveranderingen of die in vreemde valuta zijn uitgedrukt. Ze ontstaan wanneer blootstelling aan valuta wordt ingebouwd in een belegging of transactie, waardoor de financiële resultaten kunnen fluctueren met de wisselkoers.

De belangrijkste voorbeelden zijn valuta-forwardcontracten, futures, opties en swapcontracten. Ook instrumenten met contante betalingen in een vreemde valuta of gestructureerde producten met FX-componenten vallen hieronder. Deze instrumenten kunnen worden gebruikt om valutarisico te beheersen (hedging) of om te speculeren op toekomstige bewegingen van wisselkoersen.

Valrisicoinstrumenten brengen risico’s met zich mee zoals valutavolatiliteit, renteverschillen, hefboomwerking, en mogelijk tegenpartijrisico. Daarnaast is er basisrisico en liquiditeitsrisico. Beheer vereist duidelijke beleidslijnen voor valutabeheer, periodieke waardering en rapportage van exposure, en soms hedge accounting volgens relevante verslaggevingsnormen.

Regelgeving verplicht doorgaans disclosures over valutarisico’s en de gebruikte instrumenten. In veel jurisdicties gelden IFRS 7 of equivalente standaarden voor toelichtingen bij financiële instrumenten, met aandacht voor waardering en hedge accounting. In de praktijk kan een doeltreffende toepassing van valrisicoinstrumenten de stabiliteit van resultaten ondersteunen bij internationale bedrijfsvoering en beleggingen.