Terughouding

Terughouding is een Nederlandse term die verwijst naar de uitlijning en houding van de wervelkolom en romp bij verschillende activiteiten. Het beschrijft hoe hoofd, nek, schouders, borstkas en bekken met elkaar in verband staan tijdens staan, zitten en bewegen, met als doel belasting op de wervelkolom te minimaliseren en de musculo-skeletale functie te ondersteunen.

Een goede terughouding houdt meestal een neutrale wervelkolom in: natuurlijke krommingen in de cervicale, thoracale en lumbale wervelkolom, het hoofd gepositioneerd boven de ruggengraat, de oren uitgelijnd met de schouders, de schouders ontspannen en vlak, het bekken in een neutrale stand en de heupen, knieën en enkels op elkaar afgestemd. Bij zitten is de rug ondersteund en behoudt men de onderrug zijn inwaartse kromming; de voeten liggen plat op de vloer of op een voetensteun. Bij staan is het gewicht gelijkmatig verdeeld over beide benen.

Factoren die de terughouding beïnvloeden zijn onder meer anatomie en flexibiliteit, spierkracht, houdingsgewoonten, leeftijd, vermoeidheid en de eisen van dagelijkse taken; de ergonomische omgeving speelt eveneens een rol.

Slechtere terughouding kan leiden tot spierbelasting, rug- en nekklachten, stijfheid en mogelijk bij langdurig slordig zitten hoofdpijn. Een veelvoorkomend patroon is een voorwaartse hoofdpositie en verlaagde schoudersbelasting, wat de belasting op nek en bovenrug vergroot.

Verbetering van de terughouding richt zich op bewustwording en training: oefeningen voor rug- en core-kracht, rekken van borstspieren en heupflexoren, en ergonomische aanpassingen zoals een stoel met lendenondersteuning, beeldscherm op ooghoogte en korte pauzes voor beweging. Terughouding is dynamisch en hangt af van activiteit en individuele verschillen.

---