Taoisme

Taoïsme, ook wel Daoïsme genoemd, is een filosofische en religieuze traditie uit China die streeft naar harmonie met de Dao (de Weg), het onbenoembare principe dat de natuurlijke orde bepaalt. Centraal in het taoïsme staat het idee dat mensen in overeenstemming met de Dao moeten leven, met nadruk op eenvoud, bescheidenheid en non-contentie.

Historisch wortelt Taoïsme in Oud-China. Filosofisch taoïsme ontstond vanaf de vierde eeuw v.Chr. met Laozi en Zhuangzi als grondleggers. De kernteksten zijn het Daodejing (Tao Te Ching) en de Zhuangzi, die een visie van spontaniteit, natuurlijkheid en wu wei (niet-handelen) bieden. Religieus taoïsme ontwikkelde zich later met georganiseerde scholen en rituelen, verspreid tijdens de late Han-dynastie en daarna, en vormde onder meer de stromingen Zhengyi (Orthodoxe Eenheid) en Quanzhen.

Belangrijke concepten zijn de Dao als de onbenoembare oorsprong van alles; De (De) als de uitdrukking van de Dao; yin en yang en de vijf elementen als dynamische evenwichten; en wu wei, handelen in harmonie met de Dao in plaats van te forceren. Ethisch gedrag en harmonie met de natuur staan centraal.

Praktijken variëren tussen filosofisch en religieus taoïsme, waaronder meditatie, ademhaling en energiewerk (qigong), innerlijke alchemie, rituele aanbidding, talismannen en tempelriten. Religieus taoïsme kent ook geestelijken, een godenpanteon en praktijken gericht op levensduur of onsterfelijkheid.

Taoïsme heeft de Chinese cultuur en Oost-Azië diep beïnvloed, met invloed op traditionele geneeskunde, feng shui, krijgskunsten, literatuur en kunst. De interpretatie varieert van filosofische beschouwingen over een eenvoudig leven tot georganiseerde religieuze praktijken met gemeenschapsrituelen.