Snelheidslimieten

Snelheidslimieten zijn wettelijke grenzen voor de maximale snelheid waarmee voertuigen op een weg of in een gebied mogen rijden. Ze worden vastgesteld door overheden en vastgelegd in verkeerswetten en verkeersborden. Het doel is de verkeersveiligheid, een goede doorstroming en, in sommige gevallen, milieuregels.

Er bestaan verschillende typen limieten. Op wegen in stedelijk gebied ligt de limiet doorgaans tussen 30 en 50 km/u; buiten de bebouwde kom tussen 70 en 90 km/u; op autosnelwegen of hoofdwegen vaak tussen 100 en 130 km/u, afhankelijk van het land en de weg. Soms bestaan aparte limieten voor vrachtwagens, bussen of andere voertuigen, of gelden er tijdsgebonden regels. Bij slecht weer, bij zichtbeperking, wegwerkzaamheden of gevaarlijke situaties kunnen tijdelijke of lagere limieten worden ingesteld.

Technologie en beheer maken ook gebruik van dynamische snelheidslimieten. Via elektronische borden en snelheidsbeheersystemen kunnen limieten tijdelijk worden aangepast aan het verkeer, weersomstandigheden of incidenten. De huidige limiet is altijd zichtbaar langs de weg en moet worden nageleefd in afwachting van een wijziging.

Handhaving en sancties variëren per rechtsgebied, maar lopen doorgaans via politiecontrole, radar- of trajectcontroles en kunnen leiden tot boetes, rijbewijsverliezen of rijvaardigheidsbeoordelingen.

Snelheidslimieten dragen bij aan veiligheid doordat de relatieve snelheid tussen voertuigen wordt beperkt en de kans op ernstige ongevallen afneemt. Ze worden regelmatig herzien op basis van infrastructuur, ongevalstatistieken en technologische ontwikkelingen.