Sensorresolutie

Sensorresolutie is de mate waarin een sensor details in een beeld kan onderscheiden. In de context van op afstand gemeten beelden wordt vaak gesproken over vier dimensies: ruimtelijke, spectrale, radiometrische en temporele resolutie.

Ruimtelijke resolutie beschrijft hoe fijn de details op de grond zijn; de maatstaf is meestal de Ground Sampling Distance (GSD) of pixelgrootte. Een lagere GSD betekent hogere ruimtelijke resolutie. Spectrale resolutie betreft het aantal en de breedte van de spectrale banden waarin de sensor meet. Meer banden en/of smallere banden leveren meer informatie over de samenstelling van oppervlakken, maar verhogen de datahoeveelheid. Radiometrische resolutie geeft aan hoeveel grijstinten of intensiteitsniveaus een pixel kan bevatten, bijvoorbeeld 8-, 12- of 16-bit. Hogere radiometrische resolutie maakt fijnere informatie over belichting en materialiteit mogelijk. Temporele resolutie is de frequentie waarmee hetzelfde gebied wordt herbezocht. Een korte revisietijd is cruciaal voor monitoring van snelle veranderingen.

Factoren als optiek, detectorafmetingen, platformhoogte en samplingmodel bepalen de uiteindelijke resolutie. Ook atmosferische effecten, sensorruis, kalibratie en beeldverwerking spelen een rol. In de praktijk is er een trade-off tussen resoluties en datavolume, verwerkingssnelheid en kosten. Sensorresolutie bepaalt daarmee in belangrijke mate wat nog herkenbaar is in beelden en welke analyses mogelijk zijn.