Sclereiden

Sclereïden zijn een type sclerenchymcellen in planten. Ze hebben dikke, lignifiseerde wanden en zijn bij rijpheid meestal dood, waardoor ze een harde, ondersteunende structuur vormen. Door hun sterkte dragen sclereïden bij aan de mechanische integriteit van verschillende weefsels, zoals vruchtwanden, zaden en hout.

Sclereïden komen in verschillende vormen voor. De belangrijkste subtypen zijn brachysclereïden (korte, isodiametrische cellen), astrosclereïden (sterachtige vormen) en osteosclereïden (botachtige vormen). Deze variaties kunnen voorkomen als losse cellen of in clusterverband en komen voor in vruchten, zaadomhulsels, schors en andere weefsels waar extra stevigheid nodig is.

Ontwikkeling en functie: sclereïden ontstaan uit parenchymachtige voorlcelllen die onder invloed van lignificatie verdikken en uiteindelijk vaak sterven bij rijpheid. Hun belangrijkste functie is mechanische ondersteuning en bescherming tegen mechanische schade en predatie. In vruchten leveren sclereïden extra rigiditeit van de vruchtwallen, en in zaden en hout versterken zij de structuur.

Voorbeelden en voorkomen: een bekend voorbeeld is de grittige textuur van sommige vruchten, zoals peren, die voortkomt uit sclereïden in het vruchtvlees. Sclereïden vormen samen met vezels het sclerenchym en spelen een cruciale rol in de sterkte en duurzaamheid van plantaardige weefsels.