Satellietgegevens

Satellietgegevens zijn gegevens verzameld door satellieten in een baan om de aarde. Ze bestaan vooral uit aardobservatiegegevens van sensoren die land, water en atmosfeer monitoren, maar ook uit navigatie- en tijdsgegevens die nodig zijn voor positie- en tijdsbepaling. Deze gegevens leveren inzichten over veranderingen in het landschap, het klimaat en weersystemen en vormen een belangrijke basis voor beleid en onderzoek.

Er zijn verschillende soorten sensorgegevens: optische afbeeldingen, radar (SAR) en hyperspectrale metingen; daarnaast leveren satellieten ook meteorologische en oceaanografische observaties. De data worden vaak aangeboden in gelaagde producten met verschillende verwerkingsniveaus, van ruwe (L0) naar gestandaardiseerde kaart- en modelleringproducten (L1–L4). Veel gebruikte formaten zijn GeoTIFF, HDF5 en NetCDF, en metadata volgen normen zoals ISO 19115 en OGC-standaarden.

Belangrijke aanbieders zijn nationale ruimtevaartorganisaties en programma's zoals NASA, ESA, NOAA en JAXA. Het Europese Copernicus-programma levert de Sentinel-satellieten met open en gratis toegang tot de data. Ook commerciële leveranciers verstrekken hoog-resolutie beelden tegen licentie. Open dataportals en APIs vergemakkelijken betrouwbare data-integratie in toepassingen.

Toepassingen van satellietgegevens omvatten weer- en klimaatmodellering, landbouw- en bosbouwmonitoring, stedelijke planning, waterbeheer, natuurrampenrespons en maritieme veiligheidsdiensten. De combinatie van hoge reikwijdte, herhalingsfrequentie en verschillende sensoren maakt integrale analyses mogelijk op lokaal tot mondiaal niveau.

Uitdagingen zijn onder meer de enorme datahoeveelheden, de noodzakelijke datakwaliteit en metadata, technische interoperabiliteit en licentievoorwaarden. Privacy, veiligheid en rechten rond het gebruik van beelden vereisen duidelijke governance en naleving van internationale normen.