RoHSregelgeving

RoHSregelgeving verwijst naar de Europese Richtlijn beperking van gevaarlijke stoffen in elektrische en elektronische apparatuur (RoHS). De regeling heeft tot doel het gebruik van bepaalde schadelijke stoffen in producten die op de EU-markt komen te verminderen, om zo de gezondheid van mensen en het milieu te beschermen tijdens productie, gebruik en verwijdering.

De oorspronkelijke RoHS-richtlijn uit 2002 beperkte zes stoffen: lood (Pb), kwik (Hg), cadmium (Cd), hexavalent chroom (CrVI), polybroombiphenylen (PBB) en polybroomdiphenyl ethers (PBDE). RoHS 2, vastgesteld als Richtlijn 2011/65/EU, versterkte de regels, harmoniseerde de toepassing en regelde meerdere uitzonderingen. RoHS 3, ingevoerd via Richtlijn 2015/863/EU, voegde vier ftalaten toe — DEHP, BBP, DBP en DIBP — met een grenswaarde van 0,1% gewicht per stof in elektrische en elektronische apparatuur.

Het toepassingsgebied omvat vrijwel alle elektrische en elektronische apparatuur die in de EU op de markt wordt gebracht, inclusief onderdelen en ushardware. Er bestaan bepaalde uitzonderingen voor specifieke toepassingen en apparaten, zoals sommige militaire en medische apparatuur, en producten met vrijstellingen die periodiek worden herzien door de Europese Commissie.

Naleving vereist dat fabrikanten en importeurs controleren of hun producten voldoen aan de stofbeperkingen, en aantoonbare technische documentatie leveren (zoals een verklaring van overeenstemming en een bill of materials). Distributeurs en leveranciers hebben eveneens verantwoordelijkheden om te waarborgen dat de producten die zij in de EU aanbieden aan de regels voldoen.

RoHS werkt samen met verwante regelgeving zoals WEEE (afgedankte elektrische en elektronische apparatuur) en REACH. Naast de EU is RoHS wereldwijd geïmiteerd of geïntegreerd in vergelijkbare nationale regels, wat grensoverschrijdende handel en compliance beïnvloedt.