Riskbudgetering

Riskbudgetering is een benadering in risicobeheer en portefeuillebeheer waarbij het toegestane risiconiveau wordt toegewezen aan verschillende bronnen van risico of aan afzonderlijke posities. Doel is om binnen een vast totaalrisiconiveau een evenwicht te bereiken tussen exposure, diversificatie en potentieel rendement.

Het proces omvat het identificeren van relevante risicobronden (bijvoorbeeld markt-, krediet-, operationeel- of liquiditeitsrisico) en het kwantificeren van elke bron’s bijdrage aan de totale risico. Vervolgens worden risicobudgets vastgesteld voor bronnen of posities en wordt de portefeuille zodanig opgebouwd en bijgesteld dat de som van de budgets overeenkomt met het gewenste totale risico. Regelmatige herziening en herallocatie zijn gebruikelijk, zodat veranderingen in markten en posities in rekening worden gebracht.

Voor de kwantificatie worden vaak statistische maatstaven zoals Value at Risk (VaR), expected shortfall of volatiliteit gebruikt, en ook marginale risico’s worden berekend om de impact van kleine aanpassingen te evalueren. Riskbudgetering is toepasbaar in financiële portefeuilles, hedge funds en ondernemingsrisicobeheer om risicovoorwaarden expliciet te maken en af te stemmen op strategie en doelstellingen.

Voordelen zijn een betere controle over risico, verbeterde diversificatie en expliciete limieten voor risicobijdragen. Het kan helpen concentraties te voorkomen en risico’s gelijkmatiger te verdelen. Nadelen zijn afhankelijkheid van risicomodellen, schattingsonzekerheid en extra monitoringwerk.

Gerelateerde benaderingen zijn risk parity en bredere vormen van ondernemingsrisicobeheer. Riskbudgettering kan dienen als aanvulling op traditionele risicobeheersing door expliciete risicobudgets te koppelen aan portefeuilledoelstellingen.