Prijsstabiliteitsbeleid

Prijsstabiliteitsbeleid is het beleid van centrale banken gericht op het bereiken en handhaven van prijsstabiliteit, doorgaans door inflatie op een laag en stabiel niveau te houden. In de praktijk betekent dit vaak een doelinflatiepercentage rond de 2 procent op de middellange termijn, zodat inflatieverwachtingen verankerd blijven.

Doelstelling en rationale: prijsstabiliteit vermindert economische onzekerheid, voorkomt deflatie en maakt lange termijn planning mogelijk. Een stabiele inflatie kan bijdragen aan een efficiënte loon- en prijsvorming en aan duurzame economische groei.

Instrumenten en uitvoering: de belangrijkste instrumenten zijn de beleidsrente en communicatiestrategie (forward guidance) om inflatieverwachtingen te sturen. Daarnaast kunnen centrale banken in sommige omstandigheden activa aankopen of verkopen (quantitatieve verruiming of afbouw) en macroprudentiële maatregelen toepassen om financiële stabiliteit te bevorderen.

Kader en uitvoer: in het eurogebied is de Europese Centrale Bank verantwoordelijk voor prijsstabiliteit en voert de nationale centrale banken, zoals De Nederlandsche Bank, het beleid uit namens het Eurosysteem. Dit systeem stuurt op een gezamenlijk inflatiedoel en gebruikt gezamenlijke instrumenten.

Effectiviteit en uitdagingen: prijsstabiliteit werkt met vertragingen en kan door externe factoren zoals mondiale olieprijzen en wisselkoersen onder druk komen. De geloofwaardigheid van de centrale bank en de precieze invulling van het doel bepalen mede het succes, terwijl er routineus discussies bestaan over afweging tussen prijsstabiliteit en economische groei of werkgelegenheid.