Pomodorotechniek

Pomodorotechniek is een tijdmanagementmethode die in de late jaren tachtig is ontwikkeld door Francesco Cirillo. Het doel is de productiviteit te verhogen en concentratie te verbeteren door werk op te delen in korte, gefocuste perioden die pomodoro worden genoemd. De techniek is vernoemd naar de tomaatvormige keuken-timer die Cirillo aanvankelijk gebruikte.

De basisvoering bestaat uit een aantal eenvoudige stappen: kies een taak en stel een timer in op 25 minuten; werk geconcentreerd aan de taak totdat de timer afgaat; noteer dat een pomodoro is voltooid en onderneem een korte pauze van ongeveer vijf minuten; na afloop van vier pomodoros volgt een langere pauze van 15 tot 30 minuten. Als tijdens een sessie een afleiding opkomt, wordt deze kort genoteerd en wordt daarna weer verder gewerkt, zodat focus behouden blijft.

Er bestaan variaties op de standaardinstelling: sommige gebruikers passen de duur van een pomodoro en pauzes aan, vaak 50 minuten werken en 10 minuten pauze, of 30 minuten werken en 5 minuten pauze. Tegenwoordig kunnen digitale timers en apps de methode ondersteunen. Ook het bijhouden van aantallen voltooide pomodoros per taak helpt bij betere schatting en planning.

Voordelen van de pomodorotechniek zijn onder meer betere focus, minder afleiding door multitasken en betere inschatting van de benodigde tijd voor taken. Het kan helpen bij het plannen van werk en het opbouwen van rituelen rondom concentratie.

Beperkingen zijn onder meer dat de methode minder geschikt is voor taken die veel communicatie vereisen of onvoorspelbare onderbrekingen kennen. Het is geen vervanging voor bredere plannings- en prioriteringsmethoden en kan leiden tot frustratie bij moeilijk af te ronden taken. Ondanks deze beperkingen is de techniek breed toegepast en vaak onderdeel van bredere productiviteitsstrategieën.