Payloadsnelheid

Payloadsnelheid is een term die vooral in de ruimtevaart en luchtvaart wordt gebruikt en verwijst naar de snelheid van de payload (de lading die een lanceervoertuig vervoert) ten opzichte van een referentie, meestal de aarde. De term kan slaan op de snelheid gedurende de vlucht van lancering tot inzet, of op de snelheid van de payload zodra deze in een doelbaan is gebracht. In elke fase van de missie bepaalt de payloadsnelheid mede of de lading correct kan worden ingezet, in een baan kan worden geplaatst of kan deelnemen aan een docking- of rendezvous-manoeuvre.

Tijdens de opstijging volgt de payload de snelheid van het draagvermogen terwijl de motoren branden en zwaartekrachtsverliezen worden gemitigeerd. Na het loskoppelen of tijdens baaninvoer wordt de gewenste snelheid bepaald door het banenprofiel en de benodigde delta-v. In een lage aarde-elaag (LEO) ligt de orbital speed doorgaans rond 7,8 kilometer per seconde; voor hogere of lagere banen variëren deze waarden en kunnen afwijkende componenten van de snelheid optreden, zoals radiale snelheid of zijdelingse snelheidscomponenten.

De meting en controle van de payloadsnelheid gebeuren via telemetrie en navigatiesystemen zoals inertiale meeteenheden, gps- of satellietnavigatiesystemen, en grond- of ruimtezichtmetingen. Deze gegevens zijn cruciaal voor missieplanning, omdat de uiteindelijke inzet, docking, transfer naar andere banen of interplanetaire reizen afhankelijk zijn van een nauwkeurig bepaald snelheidsprofiel.

Belangrijke verwante concepten zijn delta-v-budget, orbital insertion, periapsis en apoapsis, en de snelheid bij docking of landing. Door het nauwkeurig beheren van de payloadsnelheid kunnen missies met grotere precisie en veiligheid worden uitgevoerd.